วันนี้ตั้งใจลางานครับ ลาพักร้อน เพื่อมาโอ๋บ้านสุดที่รัก.. ไม่ให้มันช้ำใจไปมากกว่านี้.. เริ่มต้นเช้าอันสดใส ตื่นเวลาเดียวกับตอนทำงาน เพื่อไปเริ่มงานอยากจริงจังเสียที.. ของพร้อม กายพร้อม ใจพร้อม เราทำได้!! เย่ๆ เริ่มเลย..
ตั้งใจจะไปทาสีนะ.. แต่วันนี้ฝนตกทั้งวันเลย.. ฝนตก 5 นาที ทิ้งช่วงสักพัก แดดก็ออกประมาณ 10 นาที ก็เริ่มครึ้มอีก แล้วมันก็ตกลงมาอีก 5 นาที.. สลับไปเรื่อยๆทุกชั่วโมง.. ทั้งวัน.. สรุปกรูทาสีไม่ได้เลย เพราะเค้าบอกว่าไม่ให้ทาสีตอนฝนตก เพราะหน้างานมันจะชื้น สีอาจไม่ติด อาจขึ้นรา และอาจจะร่อนได้ในภายหลัง ก็เลยเปลี่ยนไปทำงานไม้แทน
งานวงกบ ประตู แล้วก็ซุ้มประตู ก็เริ่มจากเอากระดาษทรายมาขัดๆเอาเสี้ยนไม้ออกให้หมดก่อน ขัดให้เรียบเสมอกัน แล้วก็เอา putty มาโป้วรอยต่อ รอยตะปู ให้เรียบร้อย… ไม่น่าเชื่อครับแค่งานโป้วแค่นี้ใช้เวลาไปทั้งวันเลย… มันเยอะมากๆๆ… เหนื่อยมากๆด้วย.. ทรหดสุดๆ.. ทำถึง 2 ทุ่มครับ.. ยังไม่เสร็จเลย ไฟก็ไม่มี มืดดด.. ไม่ไหวแระกลับดีกว่า..
วันนี้นิ้วชี้โดนอลูมิเนียมคมกริบบาดด้วย.. แต่ก็ยังทำงานต่อไป… แผลเหี่ยวหมดแระ เจอปูนเข้าไป.. หัวก็เต็มไปด้วยขี้เลื่อย + ปูน ตอนนี้เซ็ทผมได้ เทียบเท่า wax ทั้งกระปุกละเลงบนหัวอีก แฮะๆ.. ให้อารมณ์เหมือนไปค่ายมากๆ.. มีความสุข.. dejavu..
กลับมาก็เขียน blog รวดเดียว 5 blog… กะเก็บไว้เป็นบันทึกอารมณ์ช่วงนี้เสียหน่อย.. ถ้าสนใจก็ตามอ่านได้เน่อ 🙂 yawnnn
