ขออัพเดตก่อนนอนเร็วๆสักอัน
วันศุกร์ได้มีโอกาสไปพบปะเพื่อนสมัยประถม บรรยากาศการพูดคุยในวันนั้น มันรู้สึกเรียลมาก
มันนิ่ง มันสุขุม มันเต็มไปด้วยความจริงใจ มันคือการเปิดใจคุยกันในแบบที่ฉันไม่ได้สัมผัสมาหลายปี
จนบางทีในห้วงเวลาหนึ่ง ฉันเกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมา เหมือนมันเป็นบรรยากาศที่ฉันไม่คุ้นเคย มันเหมือนไม่ใช่ที่ของฉัน
มันเป็นไปได้อย่างไร แล้วสิ่งที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ทุกวันนี้มันคืออะไร มันลดทอนระดับจิตใจฉันเพียงนี้เลยหรือ
ฉันรู้ว่าทุกสิ่งมันเปลี่ยนแปลงไปในทุกวัน แต่พอมันถึงจุดที่วัดผลได้ มันก็น่าใจหาย น่าใจหายจริงๆ