24 May 08 : โซ้ยตี๋หลีหมวย 2008…

     วันนี้ตื่นเช้าด้วยความรีบเร่ง เพื่อไปให้ทันกิจกรรมรับน้องก้าวใหม่ ’51 ณ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.. กับบ้านรับน้องสุดที่เลิฟของข้าพเจ้า… "โซ้ยตี๋หลีหมวย"

     ปราการด่านแรกที่ต้องพิชิตคือ.. ข้าพเจ้าจะเข้าไปในมหาวิทยาลัยได้อย่างไร เมื่อมีบรรดาผู้คุมกฏคอยปิดกั้นประตูอยู่.. ตลอด 3 ปีที่ผ่านมา ข้าพเจ้าต้องงัดไม้ตายหลายวิธีเพื่อจะเข้าไปในบ้านได้โดยง่าย.. แต่ก็นั่นแหละไม่ว่าจะกันอย่างไร มันก็ต้องมีช่องว่างอยู่ดี.. ก็เหมือนกับครั้งนี้ ดูเหมือนโชคชะตาจะเป็นใจให้ข้าพเจ้า.. จุดประตูศศินทร์และประตูสวนหลวงที่เพื่อนข้าพเจ้าส่งซิกแนลมาก็กลับกลายเป็นหมันไปทันที เมื่อขณะที่ข้าพเจ้าเดินไปยังจุดหมาย ก็พลันแว๊ปไปเห็นเด็กกำลังเดินเข้าไปประตูข้างๆศศินทร์ ประตูที่ข้าพเจ้าไม่เคยเข้าไปก่อน เอาว่ะลองดูดีกว่า.. เสี่ยงๆไปไม่ได้ค่อยออกมา.. หารู้ไม่.. นี่คือทางลับเข้าสู่หอใน!! โอ้ว..สวรรค์เป็นใจ..  และข้าพเจ้าก็เดินลัดเลาะคูน้ำออกไปยัง สถานสถิตย์ ณ หอกลาง..

     บ้านปีนี้ ไม่ใช่บ้านใหญ่ ความจริงแล้วเราก็ไม่อยากได้บ้านใหญ่ตั้งแต่เราเป็นพ่อบ้านแล้วหล่ะ เพราะรู้สึกว่ามันเหนื่อยโคตรๆ บางทีบ้านใหญ่ไป น้องเยอะ พี่ๆดูแลไม่ทั่วถึง บ้านก็กร่อย น้องไม่ประทับใจ มีคนมาก ก็มากเรื่อง..  บ้านเล็กยังอบอุ่นกว่าด้วยซ้ำ..  ปีนี้ staff 1 คน ต่อน้อง 2 คน อื้มม.. กำลังดี..

     รวบยอดตัดจบเลยดีกว่า.. ปีนี้ก็เหมือนๆทุกปีล่ะ.. สนุกดี..เฮฮาๆ.. ช่วงกลางวันอาจจะกร่อยไปหน่อย.. พี่เนือย น้องก็เนือย.. จะบอกเคล็ดลับการทำบ้านให้ ถ้าอยากให้น้องสนุกเต็ม 100 พี่ต้องทุ่มไป 200 นะจ๊ะ.. วันนี้เนือยกันมากมาย.. คนทำงานก็ทำไป คนอู้ก็อู้ไป.. แต่เราก็ไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะไปพูดอะไรได้.. ก็คอยดูแลอยู่ห่างๆนี่ล่ะ.. เราก็คอย build น้องๆไปเรื่อย ทำให้ดีที่สุด..  ส่วนตอนเย็นหลังจากน้องๆกลับไปบางส่วน.. พี่ๆก็คึกคักขึ้นมาทันที.. อากาศมันไม่ร้อนด้วยมั้ง.. เป็นยังงี้ทุกปีเลย.. ช่วงเย็นจะคึกแล้วมีสันโต้กัน.. มันส์ระเบิด.. ..จุดประสงค์หลักของปีนี้ที่ไป.. คือ ไปสันฯๆๆๆๆๆ ก็ได้สันสมใจล่ะ.. แต่เหนื่อยโคตรง่ายเลย.. แก่แล้ว.. ปีนี้อาจจะเป็นปีสุดท้ายแล้วล่ะ ไม่รู้จักน้องๆเลย.. หมด generation แระ.. เอาล่ะ เข็นบ้านให้อยู่ต่อไปละกันนะน้องเอ๋ย.. สู้ๆ..