ศุกร์นี้ก็เหมือนทุกศุกร์ที่ผ่านมา ที่ไม่ค่อยจะมีกะจิตกะใจทำงานสักเท่าไร นั่งพิมพ์นู้นพิมพ์นี่ไปเรื่อย.. ที่ไม่มีสมาธิไม่ใช่ว่าจะดีใจที่จะได้หยุดเสาร์อาทิตย์.. แต่สัมผัสเราคงรับรู้ได้จากบรรยากาศภายในออฟฟิศที่เปลี่ยนแปลงไป มีคลื่นแห่งความสุขพัดผ่านเราเป็นระยะๆ พอทำให้เรารู้สึกกระชุ่มกระชวยบ้าง.. ทำให้วันทำงานวันนึงมีสีสันขึ้น.. ถ้าเราเป็นต้นกำเนิดคลื่นเหล่านั้นบ้างก็คงดี.. ธีรเดชตัดพ้อตนเอง.. พร้อมหันหน้ามุ่งพิมพ์งานไร้สาระต่อไป..
ชีวิตช่วงหลังๆไม่ค่อยมีแพลนทำอะไรเท่าไรหรอก.. เลิกงานก็ว่าง เลิกงานก็คว้าง ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี.. จะทำงานต่อดึกดื่นก็ใช่ที่.. แต่ก็ไม่รู้จะไปที่ไหน.. กลับบ้านก็.. นะ.. รู้ๆกันอยู่.. ชีวิตดูไม่มีจุดหมายจังเลย ในเบื้องลึกจิตใจก็ตอกย้ำย้อนกลับมาทันที.. แล้วต้นปีเขียนอะไรไว้ในบล็อกนี้บ้างจำได้ไหม.. เป้าหมายทั้งนั้น ทำได้บ้างหรือยัง!! เออเนอะ.. ก็จิง.. ยังเลย ยังทำไม่ได้เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง.. เจ้าธีรเดชโง่เอ่ย.. จุดหมายเจ้าก็มีเยอะมีแยะ ทำไมไม่ยักกะทำให้สำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง.. พูดไม่ออกบอกไม่ถูก.. บางทีชีวิตมันจะสามารถดำเนินตามหลักตรรกะทั้งหมดได้ซะที่ไหนเล่า.. ถูก..ที่ชีวิตส่วนใหญ่ดำเนินตามหลักเหตุและผล.. แต่..อีโมชั่นนอลหน่ะ.. มันก็ต้องมีเช่นกัน.. ตามใจฉันไง.. ตามใจอารมณ์ฉัน.. แต่ใครล่ะที่กำหนดอารมณ์หรือความรู้สึกที่อยากจะเป็นอยากจะทำอะไร.. นั่นสิใคร.. ดูเหมือนจะเป็นฉัน.. แต่ฉันไม่อาจรับรู้มัน ฉันไม่เข้าใจมัน.. ฉันว่าไม่ใช่ฉัน.. แล้วใคร??.. ฉันต้องเป็นอย่างนี้เพราะใคร??.. ธีรเดชยังคงตัดพ้อตัวเองไม่เลิก.. เจ้าธีรเดชโง่เอ่ย.. เจ้าธีรเดชโง่.. ความโง่เจ้าไม่ยอมทะลุเสียทีนะ..
ps. วันนี้ Central World มีงาน JazzKamikaze มีวงจากยุโรปมาเล่น.. เล่นดีมากกกๆๆๆ.. ฟังแล้วเหมือนหลุดเข้าไปในโลกอะไรสักอย่าง แนว Jazz+Rock ฟังแล้วคุ้นเคย เหมือนเพลง theme ใน Final Fantasy Series โดยเฉพาะเสียงกลอง รัวดีโคตรๆคับ..
