ช่วงปีใหม่นี้ช่างเงียบเหงาเหลือเกิน เปิดเน็ตมาก็ไม่รู้จะทำอะไร เล่นเอ็มก็ไม่มีใครคุยด้วย อยากไปเที่ยวแต่ก็มีเหตุจำเป็นหลายประการที่ไม่สามารถไปได้ อยู่อย่างเหงาๆ กระซิกๆ อยู่บ้านมาสองวันเต็มๆแล้วล่ะ รู้สึกว่าเบื่อเต็มทีแล้ว พรุ่งนี้คงออกไป countdown ข้างนอกบ้านดีกว่า เดินดูแสงสีคนเดียว ถ้าเกิดเดินๆเจอเพื่อน ก็คงลากมาเดินด้วยล่ะมั้ง
อยากรู้ว่าเวลาคนอื่นเค้าอยู่บ้านทั้งวันติดต่อกันหลายวัน เค้ามีอะไรทำกันเหรอ ถึงไม่รู้สึกเบื่อเลย จะว่าไปแล้วเราก็มีงานยิบย่อยที่จำเป็นต้องทำหลายอย่างเหมือนกันนะ แต่ทำไมมันขี้เกียจไม่อยากทำอย่างนี้ก็ไม่รู้ สุดท้ายมันก็มาจบลงกับการเปิดเน็ตเล่นให้เสียเวลาไปวันๆ ทั้งที่จริงแล้วเปิดมาก็ไม่รู้จะทำอะไรอ่ะนะ.. เช็คเมล์ อ่านบล็อก ดูเว็ปบอร์ด.. เอ้อ อันนี้ก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนอื่นเข้าเน็ตมาทำอะไรบ้างหว่า?.. แล้วทำไมแต่ก่อนเราถึงใช้เวลากับคอมพิวเตอร์กับอินเทอร์เน็ตได้ยาวนานไม่เบื่อเลยหว่า ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เล่นเกมส์ สงสัยคงหาอะไรประเทืองปัญญาอ่านละมั้ง ขณะที่ตอนนี้พอเปิดเจอวิชาการก็รีบปิดแทบไม่ทันเลย ประมาณว่าไม่อยากให้เรื่องเครียดๆมาเข้าหัว เหนื่อยมาทั้งวัน อยากพักผ่อน แต่พอทำอะไรไร้สาระไปนานๆเข้าก็รู้สึกเบื่อและดูตัวเองไร้คุณค่าไปทันที.. ทำไมเราคิดมากกับเรื่องอย่างนี้จังเลย..
หลายคนที่อ่าน blog ของเราช่วงหลังๆคงรู้สึกว่าทำไมมันเขียนไม่ค่อยรู้เรื่องเลยว่ะ เรียบเรียงประโยคแปลกๆไม่เหมือนเมื่อก่อน.. ก็เพราะว่าเทคนิคการเขียนของเรามันห่วยลงไง เหมือนกับว่าเขียนเป็นประโยคประโยค สนใจแต่ประโยคที่เราเขียน พอจบความแล้วก็คือจบไม่ค่อยได้สนใจความต่อเนื่องเชื่อมความให้มันดูสวยงามพอดี.. ยังไงเราก็จะพยายามเขียนให้สละสลวยเหมือนเก่านะ.. เราไม่อยากให้สิ่งต่างๆมันสูญหายไปเหมือนกันล่ะ
