28 July 07 : วันยุ่งๆอีกหนึ่งวันของนายธี..

 เมื่อวานที่ชมรมมีนัดเลี้ยงส่งน้องคิวกัน.. น้องเค้าเป็นนักเรียนทหาร จปร. แล้วสอบได้ทุนไปเรียนทหารที่ประเทศสเปนก็เลยมาเรียนภาษาสเปนกับน้องมด อักษร.. ช่วงนั้นมีค่ายพอดีน้องมดก็เลยชวนมาค่ายที่เชียงราย.. และในที่สุดน้องคิวก็เป็นสมาชิกชมรมอย่างเต็มตัว.. ได้รับความเวิ่นไปพอสมควร.. ฮ่าๆๆ.. เรื่องของเรื่องคือเลี้ยงส่งเนี่ยะ เลี้ยงที่ไหนไม่เลี้ยงมาเลี้ยงที่แจ่ม.. แล้วจะได้คุยกันเหรอฟร่ะ.. ก็แด๊นซ์กันอย่างเดียว.. ไอ่เราก็ไม่ถนัดด้วยละสิ.. หึๆ.. น้องคิวเต้นตลกดี.. แต่ก็นัวใช่เล่น 555 ส่วนน้องคนอื่นๆนี่ไอ่อาร์ต กะไอ่สุยนี่สุดๆ.. เมาแล้วแบ๊ดด. ว่างเป็นนัว ว่างเป็นโอบ.. ตั้งแต่อายุถึงนี่เราไปเที่ยวแค่ 3 รอบเอง.. แต่ก็งงเหมือนกันทำไมต้องมาว่างตอนที่เค้าไปแจ่มกันทุกที.. ตรูอยากไปที่อื่นบ้างงงง.. ครั้งนี้ก็พอ ok หน่อยเพราะว่าตอนนี้แจ่มเพิ่ง Renovate พอดี ร้านใหญ่ขึ้นนิดนึง.. จะออกแนว club หน่อย มีเทียนว่างอยู่ทุกโต๊ะ(ไม่ว่าจุดประสงค์จิงๆมันเพื่ออะไร แต่ก็กลายเป็นที่จุดบุหรี่ดีๆนี่เอง).. เวทีก็ย้ายมาอีกด้านนึง.. พร้อมจอ LCD รอบร้าน.. แต่รู้สึกว่าเสียงมันดังไปว่ะ.. เพลงก็ซ้ำๆด้วย ไม่ peak สักที.. อารมณ์ขึ้นๆลงๆ สรุป..ร้าน ok ขึ้น แต่แนวเพลง drop ลง..

และด้วยความโชคดีที่เมื่อวานเปิด red ไป.. วันนี้ตื่นมาเลยไม่ hang เริ่มต้นวันใหม่ด้วยความสดใส.. พร้อมรับมือกับ task ที่ list ไว้.. เหอะๆต้องวิ่งวุ่นทั่วกรุงเทพฯและปริมณฑลเลยทีเดียว.. จากหอพี่กิ๊ปแถวราชเทวี.. ต้องรีบนั่งรถไปธุระแถวรัตนาธิเบศร์ เสร็จก็รีบบึ่งกลับมาแถวสยาม เพื่อมาผ่าฟันคุดซี่สุดท้าย.. หึ่ยย.. ไปสายอีกแล้ว ต้องโทรไปอ้อนวอนหมอว่าอย่าเพิ่งกลับ (พอดีเราเป็นคนไข้คนสุดท้าย..) วิ่งสู้ฟัดมากๆ.. เลทไปครึ่ง ชม. เข้าไปในคลินิกด้วยเหงื่อโทรมกาย.. นั่งพักสักครู่ก็ได้เวลาเข้าสู่โลกแห่งความโหดร้ายอีกแล้ว…

นอนบนเตียง.. อ้าปาก.. เดินยาชา..

สักพัก…  สักพัก… 

วี๊ดดดด… เอี้ยดดด.. เอี๊ยดดๆๆ.. เครื่องมือหนักเริ่มพาเรดเข้ามาในปาก..

ทันใดนั้น.. ทันใดนั้น.. โสตประสาททุกส่วนได้รับสัญญาณอันหนักหน่วงจากโพรงประสาทฟัน ความรู้สึกปวดและเสียวซ่านแล่นเข้ามาทันใด.. Reflex ในร่างกายก็ได้รับการตอบสนองทันที.. มือขวายกขึ้นอย่างอัตโนมัติตามที่ได้ซักซ้อมไว้เป็นอย่างดี.. 

เหงือกไม่ชา… ยังไงล่ะ.. เดินยาชาอีกรอบ..

สักพัก…  สักพัก… 

เส้นประสาทเรายังคงทำงานเป็นอย่างดี.. มือขวาถูกยกขึ้นเป็นครั้งที่สอง.. แต่กระนั้นเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น.. ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความตกใจ หรือความไม่ชำนาญของหมอ.. สว่านที่พยายามต่อสู้อย่างแข็งขันกับฟันและโพรงประสาท.. เกิดพลาดลื่นหลุดไปจากที่ที่มันควรอยู่.. แม้ปากและเหงือกบริเวณนั้นยังคงถูกกดความรู้สึกด้วยยาชา.. แต่เราก็สามารถรับรู้ถึงแรงกระทบ.. และรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดที่ค่อยๆระรินออกมากระทบลิ้นเช่นคราวก่อน

เกิดอะไรขึ้น…
เกิดอะไรขึ้น…
เกิดอะไรขึ้น…

ความคิดฟุ้งซ่านต่างๆนานายังคงวนเวียนอยู่ภายใต้ผ้าคลุมสีเขียวทึบ ซึ่งเราไม่อาจรับรู้ความรู้สึกทางสีหน้าได้เลย..

ยังคงได้ยินแต่เสียง.. แค่เสียงเท่านั้น..
ความวุ่นวายเกิดขึ้น.. ผู้ช่วยหมอโทรศัพท์ขอยาหรืออุปกรณ์อะไรสักอย่าง ผมไม่อาจจับความได้..
สักพัก.. หมอก็โทรบ้าง.. ผมก็จับความไม่ได้เช่นกัน..

ภาวะแวดล้อมเช่นนี้.. ยิ่งทวีให้ความคิดตะเลิดเข้าไปใหญ่..

ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ..
เราจะขยับปากได้ไหม..
ด้วยความที่มันยังชาอยู่ เราไม่อาจคะเนความรุนแรงได้เลย..

สักพักหมอก็เอาอะไรสั
กอย่างมาป้ายที่เหงือก.. ซึ่งมั่นใจว่าไม่ใช่ตำแหน่งที่ผ่า..
จากนั้นก็เดินยาชาอีกเข็ม ที่นี้ฉีดที่เหงือกเลย.. พร้อมพูดติดตลกว่า "ถ้าไม่ชาอีกจะไปบวชแระ.. โทษฐานฉีดยาชาแล้วไม่ยอมชา"

เหอๆ ไม่ขำด้วยล่ะ.. ฉีดมา 4 เข็มแล้วนะ..

ไม่หมดแค่นั้น.. ถอนยากลำบากเหลือเกินยิ่งกว่าครั้งแรกเยอะเลย.. คีมดึงจนคางโย้..  ปวดขากรรไกรโคตรๆ..
แถมได้ยินประมาณว่าดึงรากฟันออกแล้ว 1 ข้าง แต่อีกข้างบอกว่าไม่ต้องเอาออกก็ได้!! เหอๆ หวังว่าคงฟังผิดนะ.. 

วันนี้ยังไม่จบ.. ต้องถ่อสังขารเอาปากบวมๆ ไปร้านแว่นอีก.. ไปเอาแว่นที่สั่งตัดไว้..
กลับมาบ้านก็เห็นแผลที่ทำพลาด.. เหอๆ เป็นรูเลย.. ไม่รู้ว่าเอาอะไรป้าย.. เอาว่ะ.. ขอให้ไม่เป็นไรเถอะ

สรุปว่าวันนี้เหนื่อยมากๆ.. ทรมารกะกานผ่าฟัน Maxx.. หวังว่าคงเป็นซี่สุดท้ายนะ.. บ๊ะบายฟันคุด

ps.. อ่อยปวดๆ ป๊วดๆ ปวดๆ