ในที่สุด วันนี้ก็ถึงเวลาขึ้นเขียงเสียที.. ได้เวลานัดหมอฟันฝ่าฟันคุดแล้ว.. นัด 18.30 เราไปสาย 10 นาที.. สักพักเจ้าหน้าที่ก็เรียกเข้าไป.. ให้ไปนั่งรอหน้าห้อง.. แล้วก็บอกว่า.. "เมื่อกี้มาสายใช่เป่าค่ะ.. พอดีจะขอรันคนไข้รอบทุ่มนึงทำก่อนนะค่ะ เค้ามารอตั้งแต่ 6 โมงแล้วค่ะ" ตอนนั้นเบลอๆงงๆ ไม่อยากมีเรื่อง ก็ตอบตกลงไป สักพักระหว่างรอก็มานั่งคิด.. ไรว่ะ.. กรูรอบ 18.30 เค้ารอบ 19.00 รอบกรูถึงก่อน.. และกรูก็มารอแล้ว.. กรูก็ควรจะได้เข้าไปทำก่อนสิ.. ส่วนเค้านัด 19.00 แต่มาดันมาเร็วเอง.. ก็เรื่องของเค้าดิ.. ใช่ป่ะ.. ถ้าติดธุระจิงๆก็บอกมาตรงๆเราก็ให้อยู่แล้ว ไม่ต้องมาบอกว่าคุณธีรเดชมาสายให้คนอื่นมาทำก่อน..
นั่งรอหน้าห้องมันก็เครียดเหมือนกันนะนี่.. ได้ยินเสียง surround มากเลย.. ยังกะอยู่โรงงานกลึงเหล็ก สว่าน เลื่อย.. ยิ่งฟังยิ่งสยอง.. ออกไปเดินเล่นดีกว่า.. กลับเข้ามาก็ถึงคิวพอดี.. ผ่าเร็วจัง 20 นาทีก็เสร็จ.. ตาเราล่ะ.. เข้าไปนี่ไม่ให้เวลาทำใจเล้ย.. มาถึงก็จับนอน.. เอาเข็มฉัดยาชาแท่งเบ้อเริ่มเข้ามาในปาก ฉึ๊ก!! ค่อยบรรจงเดินยาเข้าไปใต้กระพุงแก้ม.. ยังไม่พอ.. ฉึ๊ก!! อีกรอบบริเวณเหงือกใต้ลิ้น.. ปากก็เริ่มบึนขึ้นทันที.. ซักซ้อม signal กับหมอพอเข้าใจ ก็เริ่มกระบวนการ.. กรีดเหงือก!! รู้สึกถึงเลือดสดๆค่อยไหลซึมจากปากแผลระรินลงสู่เบื้องล่างกระทบโคนลิ้นนิดหน่อยพอกระตุ้นโสตประสาทให้รับรู้รสชาดของความเจ็บปวด ในใจเพียงแต่คิด ตัวเราจะรู้สึกเช่นใดเล่าหากไม่มียาชากดความรู้สึกไว้ หัวใจของเราได้แต่เต้นระรัว รอฟังเครื่องมือพิฆาตชิ้นต่อไป.. ระหว่างทำหมอก็ถามว่าตื่นเต้นเหรอ.. หัวใจเต้นเร็วเชียว.. ก็เออดิวะ!! เล่นเอาผ้าปิดทุกอย่างเลยเปิดแต่ปาก..กะหู.. ทุกคนก็ต้องคิดจินตนาการไปต่างๆนานาเองหมดล่ะ.. มันก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา.. ไอ่เราก็เพิ่งเคยถอนฟันครั้งแรกด้วย..หึๆ.. คิดยังไม่ทันเสร็จ.. มาแล้วครับทั้งสว่าง ทั้งเลื่อยไฟฟ้า.. รุมอยู่ในปากเรา.. เฮื๊อก..นี่เห็นช้านเป็นตัวอารายยยย… "จะรู้สึกถึงแรงกระแทกนึดนึงนะ.. ไม่ต้องตกใจ.." เลื่อยฟันเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วค่อยเอาคีมคีบ+ดึง+ทึ้ง ออกมาทีละชิ้น.. ทีนี้ล่ะชึ้นสุดท้ายฝักรากลึกดึงไม่ออก.. หมอก็ทั้งบิด ทั้งดึง ถ้าหมอเอาเท้ายันหน้าได้คงทำไปแล้วล่ะ.. อ่อย.. ขากรรไกรกรูจะหลุดอยู่แล้ว.. มันไม่เจ็บหรอกนะ แต่กลัวขากรรไกรหลุด.. ก็เลยส่ง signal ให้หมอทันที.. ผ่าง!! สักพัก อาวุธหนักมันก็กลับเข้ามาในปากอีกครั้ง.. เอี๊ยดดๆ แอ๊ดดๆ ป๊อก!! หลุดไปอีกหนึ่งเสี้ยว.. ทีนี้ก็ใช้คีมดึงออกมาได้โดยง่าย.. เฮ้อ.. เสร็จเสียที จากนั้นหมอก็เย็บแผลด้วยการเนา 55 ทั้งหมดที่เล่ามานี้ใช้เวลา 10 นาทีเองเร็วมาก.. เหอะๆ.. แต่เป็น 10 นาทีที่ อะดรีนาลีน หลั่งอย่างต่อเนื่อง.. แต่เอ๊ะ มันเป็นสารแห่งความสุขไม่ใช่เหรอ.. แต่ทำไมช้านไม่เห็นสุขเลย.. หรือว่ามันเป็นสารอื่น.. หา!! งง!! ก๊าก!! บ้าไปแร้วว…
ซี่เดียวหมดไป 3100 บาท..
โปรดติดตามซี่ต่อไปวันที่ 22 June…
To be continued…
