นี่คือ Mind Map ของชีวิตมหาวิทยาลัยของเราล่ะ ประมวลเก็บเอาไว้เป็นอนุสรณ์ว่าครั้งหนึ่งเราได้ทำหรือได้ผ่านอะไรมาบ้าง หยาดเหงื่อแรงกายที่เสียไป มันไม่ได้เสียเปล่าเลยจริงๆ…
สำหรับเรา เราว่าเราใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยได้คุ้มค่าเชียวล่ะ เราจะไม่นึกเสียดายเลยว่า น่าจะทำอย่างนู้นน่าจะทำอย่างนี้.. เพราะสิ่งที่เราทำ มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว.. กิจกรรมที่เราทำผ่านมาทั้งหมดมันช่วยให้เราพัฒนาในหลายๆด้าน และก่อร่างสร้างตนให้เป็นตัวเราได้จนถึงทุกวันนี้.. ขอบคุณแรงผลักดันในตัวเรา ที่ทำให้เรามีแรงฮึดสู้ในหลายๆครั้งที่ท้อ.. ขอบคุณทุกกำลังใจ และขอบคุณทุกคนที่มีส่วนในการขัดเกลาเด็กคนหนึ่งให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้… 🙂
ps. ลองอ่านๆดูนะ.. ไม่รุ้ว่าจะมีประโยชน์หรือเปล่า แต่อย่างน้อยก็น่าจะเป็นแนวทางให้ใครหลายๆคน ได้ลองเข้ามาสัมผัสเสน่ห์ของการทำกิจกรรมดูบ้างล่ะ
ทำได้ไงอ่ะ พี่
อยากสอนหนังสือเด็ก ตจว บ้างจัง เป็นความฝันหนึ่งเลยล่ะ ตอนเด็ก ๆ เราเรียนที่ จว.ตาก ตอนนั้นเรียนได้ที่โหล่เลยล่ะ ส่วนหนึ่งเลย คิดว่า เด็ก ตจว เป็นเด้กที่มีความพยายามมากกว่าเด็กกทม มากนะ แต่เค้าเหล่านั้น
->ขาดโอกาส
->ขาดสื่อที่ดี
->ขาดคนชี้ทาง
->ขาดไอดอล ของความสำเร็จ เป้นแรงบันดาลใจให้คนเหล่านั้นมองเห็นเส้นทางที่มืดมิด
คงจะดีไม่น้อยนะถ้าจะมีค่ายที่ไปสอนคอมตาม ตจว. บ่อย ๆ เนอะ ถ้าวันหนึ่งนายได้จัดค่ายนี้ขึ้นมา อย่าลืมบอกเราด้วยนะ จะไปช่วยเต็มที่เลย ความฝันเลยล่ะ ^^
ที่พิมพ์มาไม่ค่อยเกี่ยวกันเท่าไหร่ แค่อยากแสดงความคิดเห็นเฉย ๆ แบบว่าเห็น my map แล้วมันนึกอะไรบางอย่างได้น่ะ