ดูหัวข้ออย่าเพิ่งงง วันนี้ขอเสนอภาษาวัยรุ่น 3 คำคือ..
แอ๊บเด็ก v. อาการของคนแก่ที่แสร้งทำตัวให้เหมือนเด็กเพื่อวัตถุประสงค์บางประการ คาดว่ากร่อนมาจาก แอบทำตัวเป็นเด็ก มีความหมายคล้ายคลึงกับ แอ๊บแบ๊ว
แอ๊บแบ๊ว v. ความหมาย series เดียวกับแอ๊บเด็ก แต่จะรุนแรงกว่านิดนึง.. คือ อาการคนแก่ที่ชอบทำตัวเป็นเด็กบ๊องแบ๊ว ดูไร้เดียงสา ดัดเสียงให้เป็นเด็ก เช่น พวก PR ทีประกาศในห้าง หรือ ฉากคุณเกรซตกใจในหนังพระนเรศวรตอนถ่วงน้ำ..
เวิ่น v.,adv. มาจากคำเต็มคือ เวิ่นเว้อ เป็นอาการของคนที่ทำตัวไร้สาระไปวันๆ โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง..
ช่วงปิดกีฬามหา’ลัยเห็นเพื่อนๆย้ายที่ทำการจากชั้น 20 ไปที่เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน กันหมด ไอ่เราก็ไม่ยอมน้อยหน้าขอเที่ยวบ้าง.. รวมกลุ่มได้ 8 คน มี เรา แป๊บ บัว บิ๊ก ต๊ะ ต่อ ตั๋ม โตส วันนี้ก็เลยไปเที่ยวที่จังหวัดปทุมธานี(55 ไกลมากกก) ไปเที่ยว Dreamworld มาล่ะ จำได้ว่ามาครั้งสุดท้ายตอน ม.3 หูยย.. 6 ปีแล้วรึ.. แต่พอเดินเข้าไปนี่.. Dejavu เกิดทันที.. ภาพเก่าเข้ามาในหัวเต็มไปหมด.. ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย.. อยู่ยังไงก็อยู่ยังงั้น เครื่องเล่นที่มันเจ๊งก็เจ๊งอยู่อย่างงั้น.. ไม่เปลี่ยนแปลง… หึ๋ยย โกรธ.. Hurricane ได้เล่นแค่ครั้งเดียวเอง.. 3 ครั้งที่ผ่านมา.. มาทีไรก็เจ๊งๆๆๆ.. จะว่าไปแล้วมันเป็นเครื่องเล่นที่สนุกมากเลยล่ะ.. ชอบๆ.. น่ากลัวและตื่นเต้นที่สุดในไทยแล้วละม้าง 55.. ราคาตั๋วแบบเล่นได้ไม่จำกัด มัน 360 แล้วอ่ะ.. ขึ้นมา 30 บาท.. ก็ยังพอรับได้.. เล่นกันจนคุ้มเลย.. มาตั้งแต่เปิดจนปิด 55 ค่าเดินทางก็ไม่แพงนั่งรถเมล์สาย 538, 19บาท ก็ไปถึงทางเข้าเลย
ตอนกลับ 538 ไม่มีที่นั่ง.. ยืนห้อยโหนราวด้วยความทรมานร่างกาย ปวดเมื่อยปนง่วงนอน.. รถก็ตี๊ดติด.. พอไปถึงฟิวเจอร์รังสิตก็ดีหน่อยได้นั่ง.. กว่าจะไปถึงอนุสาวรีย์ก็ 6.30 น. กินก๋วยจั๊บขึ้นชื่อเสียหน่อย แล้วก้อแยกย้ายกันกลับบ้าน.. ขากลับรถก็ติดมากกก แถมไม่ได้นั่งอีกตามเคย.. ยืนหลับกัน 55.. ดูจากสถานการณ์แล้วมันยังติดอีกนาน บวกกับเห็นเพื่อนๆอ่อนล้า+เพลีย+ง่วงนอนเป็นอันมาก.. ขืนยืนอยู่เฉยๆต่อไปคงทรมานอย่างยิ่ง.. เดินยืดเส้นยืดสายดีกว่า.. เดินไปต่อรถข้างหน้าน่าจะรวดเร็วกว่า ก็เลยเสนอออกไปว่าเดินไปกันมั้ย?? แต่เพื่อนคนหนึ่งดันตอบออกมาได้เสียดแทงความหวังดีของข้าพเจ้าเป็นอันมาก ด้วยคำกล่าว "เดินไปแล้วได้อะไรขึ้นมา!!" เบื้องต้นข้าพเจ้าไม่มั่นใจในสิ่งที่ได้ยิน จึงถามดูอีกรอบ.. สหายผู้นั้นก็ตอบเยี่ยงเดิม ด้วยถ้อยคำที่ชัดแจ้งกว่าคราแรก.. ถึงกระนั้น..ข้าพเจ้าก็มิได้แสดงกริยาไม่พอใจอื่นใดออกไป.. พลางหันกลับไปบอกในสิ่งที่ข้าพเจ้าตรองและคาดว่าสหายผู้นั้นยังมิทันได้ยั้งคิด.. "ได้สิ.. ได้เดินไปต่อรถข้างหน้าไง ตรงนั้นรถมันไม่ค่อยติด".. อันเส้นทางเดินกลับบ้านของข้าพเจ้ายังไกลยิ่งกว่าเส้นทางต่อรถของสหายผู้นั้น..เหตุใดข้าพเจ้าจึงต้องยอมเสนอตริตรองความคิดนี้ขึ้นมาเล่า.. มิใช่ประโยชน์ของชนใดเลย.. ประโยชน์ของตัวท่านโดยแท้.. อันตัวข้ายืนทนคงกระพันอยู่บนรถนั่นมิสาไหรดอก.. ฉะนั้น.. ท่านก็จงยืนต่อไปเถิด.. ข้ามิได้ถือโทษโกรธเคืองอันใดดอก.. เพียงแต่ขอให้ท่านตริสักนิดก่อนกล่าวสิ่งใดออกมา.. จักเป็นประโยชน์ของตัวท่านในภายภาคหน้า…………………………… กว่าจะถึงบ้านก็ 3 ทุ่ม.. พระเจ้า!!