วันนี้ทั้งวันไม่เป็นอันทำอะไรเลย นัดไปทำ Project ที่มหา’ลัย แต่ก็ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย google ก็เจ๊ง เนื่องจากเมื่อ 2 วันก่อนเกิดแผ่นดินไหวที่ไต้หวัน สายเคเบิลใต้ทะเลขาดไป 6 เส้น ซึ่งทั้ง 6 เส้นนี้ เป็นเส้นที่ไทยต่อออกนอกหมดเลย ทำให้เว็ปจากโลกตะวันตกเดี้ยงไปเลย.. ไอ่เราก็เพิ่งเห็นความสำคัญของ google ก็คราวนี้ล่ะ.. ง่อยเลย.. ใช้ได้แต่ yahoo แต่ Search Result ไม่ตรงจุดเหมือน google เลยโดยเฉพาะเกี่ยวกับ Programming
อีกสาเหตุหนึ่งที่ Project ไม่คืบหน้าก็เพราะใจมันจดจ่อกับงานเลี้ยงปีใหม่ที่จัดขึ้นตอนเย็นนี่ล่ะ สุดท้ายงานมันก็สำเร็จเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาได้ หลังจากที่ 2 ปีที่แล้วล่มมาตลอด นัดกินข้าวกี่ทีก็ล่ม นัดไปเที่ยวก็ล่ม.. คงเป็นเพราะปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้วล่ะ ทุกคนก็อยากมีกิจกรรมร่วมกันบ้าง จึงร่วมมือกันจัดงานนี้ขึ้นมา.. งานนี้ต้องขอบคุณ บอย เลยนะ ที่จุดประเด็นนี้ขึ้นมา และผลักดันจนสำเร็จขึ้นมาได้ และยังมี ปุ้ย กิฟท์ดำ ฮง ซ้อ หมู และอีกหลายๆคนที่ช่วยจัดการเรื่องกิจกรรม และติดต่อเรื่องอาหารการกิน
กิจกรรมในวันนี้เริ่มต้นด้วยกิจกรรมเปิดใจ แต่ไม่ใช่มานั่งล้อมวงเปิดใจกันนะ แต่เปิดใจโดยใช้กระดาษแปะไว้ที่หลังของทุกคน และใครมีความรู้สึกที่อยากจะบอก หรืออยากระบายกับใคร ก็เขียนกระดาษไปแปะหรือว่าเขียนลงไปในนั้นเลย และมันก็สนุกตรงที่ทุกคนที่เดินผ่านก็จะได้อ่านได้เห็นความในใจคนอื่น ส่วนเจ้าตัวจะรู้สึกระแวงอยู่ตลอดว่ามันมีอะไรเหรอทำไมต้องหัวเราะขนาดนั้น 55 อย่างน้อยเราอยู่ด้วยกันมาก็เกือบ 3 ปีแล้ว ก็ต้องมีความในใจกันบ้างล่ะ ดีใจนะที่เพื่อนๆสนุกกัน ตอนแรกที่เราเสนอกิจกรรมนี้ไปก็กลัวแป๊กเหมือนกัน แต่เห็นว่าตอนที่เล่นในชมรมของเราก็สนุกเฮฮากันดี ก็เลยอยากให้เพื่อนๆได้ลองเล่นกันบ้าง แฮะๆสำเร็จเกินเป้า… ก็อยากจะบอกว่าอยากให้กิจกรรมนี้มันขำๆ อย่าเก็บเอาสิ่งที่เพื่อนๆเขียนมาคิดมาก หรือว่าไม่พอใจในสิ่งที่เพื่อนเขียนมา อ่านให้จบให้เข้าใจในสิ่งคนอื่นรู้สึกต่อเรา ไตร่ตรองดูว่าสิ่งไหนเป็นจริงและมันไม่ดี ก็ปรับปรุงตัวเองซะ ก็ถือซะว่า เพื่อนเตือนเพื่อน แล้วกัน พัฒนาตัวเองให้ได้ก่อนที่จะต้องไปใช้ชีวิตอีกครึ่งชีวิตกับการทำงาน…
หลังจากกิจกรรมนี้ก็มีเก้าอี้ดนตรี เป่าลูกโป่ง เหยียบลูกโป่ง คาราโอเกะ วินนิ่ง ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านที่มาร่วมงานนะครับ รวมถึง Cake Hi-So ของอาจารย์โปรดปรานและผองเพื่อน ด้วยนะครับ _/|\_
งานนี้จะสำเร็จไม่ได้เลยถ้าขาดความร่วมมือร่วมใจกันของเพื่อน CP30 ที่ช่วยกันจัดงานนี้ให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาได้ ขอบคุณมากๆนะ.. งานนี้เรามีความสุขมากๆเลยล่ะ.. โย่ว..
ps. ที่จริงเราอยากให้มีกิจกรรมเปิดใจมากเลยล่ะ แต่คงต้องหลังจากจบกันแล้ว เราไปมาหลายค่ายเราก็รู้สึกว่าการเปิดใจเป็นกิจกรรมที่มีประโยชน์มาก เราก็ plan ไว้ว่าน่าจะจัดขึ้นตอนไปเที่ยวภาคหลังจากจบแล้วอ่ะ.. แล้วเจียดเวลาช่วงกลางคืนนิดนึง มาทำกิจกรรมนี้ เราว่ามันคุ้มค่ามากนะ คงเป็นรูปแบบการบายศรีล่ะ แต่นี่เป็นการบายศรีให้เพื่อนๆ อวยพรให้เพื่อนๆ ตัวต่อตัวใครอยากเปิดใจอะไรอยากคุยอะไรกับใครก็ตามสบายเลย.. แล้วคืนนี้จะจบไปด้วยความสบายใจ.. 🙂