สวัสดีทุกท่านที่ให้การสนับสนุนตลอดมา..
ช่วงชีวิตปีสี่ที่่ผ่านมากระผมยังไม่ได้พักเลยขอรับ..
ตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายของกระผม มันชักจะไม่ค่้อยสู้ดีเท่าไร
มักจะปวดเมื่อยตามหัวไหล่ หรือบริเวณคอเป็นระยะๆ
ครั้นจะได้พักผ่อนระหว่างนั่งรถกลับบ้าน ก็ไม่ได้เป็นตามคาด
ต้องคอยนวด คอยบีบ ตามจุดต่้างๆที่มักจะปวดหรือชาเป็นพักๆ
อาการต่างๆเหล่านี้คงเป็นผลมาจากการต้องแบกเครื่องคอมพิวเตอร์แบบวางบนตัก
ไปมาระหว่างที่บ้านและมหาวิทยาลัย อยู่เป็นประจำทุกวัน ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับ
ชีวิตของนิสิตภาควิชาคอมพิวเตอร์ เมื่อใดที่มีเวลาว่าง จำต้องเปิดจอทำงานทุกครั้งไป
การทำงานช่วงเพลานี้ช่างเหนื่อยอ่อนนัก บางครั้งข้าพเจ้าก็ฉุกคิดได้ว่า..
ชีวิตการทำงานในภาคหน้าจะเหนื่อยสักเพียงใดเล่า.. แม้ขณะนี้ยังเล่าเรียนอยู่ก็มีงานเข้ามามากมายมิได้ขาดสาย
หรือว่าสิ่งเหล่านี้คืออุบายที่ครูอาจารย์ได้จัดเตรียมเพื่อให้พวกเราเหล่านิสิตได้เรียนรู้
และตระเตรียมกายและใจให้พร้อมเผชิญกับชีวิตความเป็นจริงที่ต้องพบเจอ
บางครั้งการรับผิดชอบงานที่มากเกินพอดีก็ทำให้ข้าพเจ้าจำต้องละทิ้งสิ่งที่รักหลายๆอย่างไป
อาจเพราะเพื่อต้องการทุ่มเททั้งกายและใจให้กับงานที่ตนเองรับผิดชอบ และเพื่อให้ผลลัพธ์ออกมามีประสิทธิภาพ
ยังผลให้เรารู้สึกภูมิใจในสิ่งที่ทำ ดังคำกล่าวที่ว่า "ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน.."
สิ่งสำคัญที่พึงกระทำในภาวะกดดันเยี่ยงนี้คือ การกำหนดเวลาการทำงานต่างๆ ให้พอเหมาะ
ไม่ให้เวลากับการทำงานมากไป จนเสียการเรียน.. หรือทุ่มเทกับการเีรียนเกินไปจนใครเขาหาว่าเป็นเด็กไม่สนกิจกรรม
ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งที่ดี ดังนั้นทุกคนควรจัดสรรเวลาให้เหมาะสม และคิดการต่างๆเสียแต่เนิ่นๆ อย่าให้ฉุกละหุกในภายหลัง
ผมว่าภาษาไทยเป็นภาษาที่สวยงามนะ ถ้าเรารู้จักใช้…
ตอนนี้ข้าพเจ้าเหนื่อยอ่อนมากมาย… จนเบลอ… เขียนอะไรออกมาก็ไม่รู้..
หวังว่าทุกท่านคงอ่านรู้เรื่อง… นะ
และคงเป็นประโยชน์ไม่น้อย..
ปัจฉิมลิขิต. อยากพักบ้างจังคับ
ช่ายๆๆๆๆ การวาง laptop บนตัก
EMW จะทำให้ เกิดปัญหา กะตัว AsuchI
แล้วก็พวก การผลิต อะไรปามานนั้น
ระวังมันหัวขาด หางแหว่ง นะเว่ย