ก่อนอื่นขออธิบายรายละเอียดของค่ายนี้ก่อนละกาน สำหรับคนที่ยังไม่รุจัก..
ค่ายยุววิศวกรบพิธ(VESC – Volunteer Engineering Students Camp) ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาฯ เป็นค่ายที่มีจุดมุ่งหมายที่จะเอาความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมาตลอด 4 ปีมาสร้างประโยชน์ให้สังคม โดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็นการสร้างสะพาน ให้กับชาวบ้านในถิ่นทุรกันดาร (คนชอบด่านักว่าวิดวะ จุฬาฯ เก่งแต่ทฤษฎี แต่ปฏิบัติห่วยย..หึ)
ค่ายครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ 34 แล้ว จัดที่ อ.ลำปลายมาศ บุรีรัมย์ site งานห่างจาก บ้านพักก็ประมาณ 2 กม. เดินประมาณครึ่งชม. ก็ถึง..
ขึ้นค่ายครั้งนี้เป็นการขึ้นที่ฉุกละหุกมากๆเลยอ่ะ กว่าจะตัดสินใจขึ้นได้นี่แทบบ้า… เหนื่อยมาก.. สมองล้าเลยย
ก็เพราะว่าช่วงอาทิตย์นี้มันมี choice ให้เราเลือกตั้ง 3 อันแนะ… ไป meeting ค่ายชมรม, ไปเที่ยวหัวหินกะพี่ๆชมรม และก็ ค่ายยุวฯนี่แหละ เราเพิ่งรุเรื่องรถผลัดก็ตอนก่อนไปค่ายวันนึง ก็ตัดสินใจไม่ถูกอ่ะ เพราะว่า meeting ค่ายก็จ่ายตังค์ไปแล้ว และก็สัญญากะน้องๆแล้วด้วยว่าจะไปแน่ๆ…
สุดท้าย.. วันไปค่ายจิงๆก็ยังตัดสินใจไม่ได้ ถึงกับขนาดต้องแบกกระเป๋าไปคณะก่อน แล้วค่อยไปตัดสินใจตอนรถจะออกอีกทีว่าจะไปดีมั้ย.. เห้ออ แต่แล้วหัวใจเราก็ร้องเรียกสิ่งที่มันรัก.. เรื่องค่ายนี้เราไม่เคยตัดใจได้ซักที… เห็นน้องๆเพื่อนๆที่จะขึ้นไปด้วย ก็มีฟามสุขแล้ว…
“คือสองสิ่งที่ฉันรัก… ยากนักจะเลือกสิ่งไหน.. อยากได้เธอได้เข้าใจ.. ว่ายังไงก็ยังร้ากกก รักเธอ.. ” (เพลงค่ายคับ ‘สองสิ่ง’)
รถออก 14.00 ถึงค่าย 21.00 กินข้าว 22.00 กินข้าวเสร็จว่าจะได้เปิดวงเหล้าซะหน่อย พี่เขมก็มี Surprise ให้ชาวค่ายคนใหม่ ด้วยการให้ออก site ตอน 5 ทุ่ม ไปเท cab beam ตับ 2 เหวอ… เราก็ยัง ok หน่ะ รุ้สึกขึ้นค่ายแล้วคุ้มได้เทปูนตอนกลางคืน แต่ไอ่น้องๆเด็กใหม่นี่ซิ… อึ้งไปเรยย… มาวันแรกก็เจองานหนักเลย กว่าจะเทเสร็จก็ตี 4 กลับบ้านอาบน้ำนอน ตอน 6 โมงเช้า 555 น่าเสียดาย ไม่มีวงเหล้า… สรุปว่าได้เข้าวงแค่ครั้งเดียว แถมงึดอีกต่างหาก ปิดวงเร็วชิบ…
แม้ว่าเราจะขึ้นไปแค่ 1 manday… 1 วันที่ได้เข้าสู่ ideal world… แค่นั้นก็พอทำให้เราได้คิดอะไรขึ้นได้มากมาย…
ตั้งแต่ขึ้นค่ายมา ยังไม่เคยเห็นเด็กภาคคอมพ์ขึ้นค่ายเยอะขนาดนี้มาก่อนเลยล่ะ (ปกติแค่ 2-3 คน)
ดีใจแทบน้ำตาไหล… รู้สึกอบอุ่นขึ้นทันที มีทุกชั้นปีเลยล่ะ…
(เค้าชอบบอกว่าเด็กคอมพ์เนิร์ดไม่ยอมขึ้นค่าย นี่ไงเห็นยางงง)
senior – พี่ม่ำ พี่เชอร์รี่ พี่นิต พี่กั๊ก
junior – เรา กิศ
‘more – น้องปลา น้องจา น้องน๊อต
freshy – น้องหน่อง น้องทิม(คอมโอ ฟิสิกส์100 ตกตึก3ชั้นแค่คอเคล็ด)
Blog ของเราก็เริ่มต้นเขียนด้วยแรงบันดาลใจจากการไปค่ายนี้แหละ.. ใครที่สนใจก็ลองไปเปิดดูใน Archive อันแรกๆ ก็ได้นะ.. อ่านไปอาจจะได้รู้จักตัวตนอีกด้านนึงของเราก็ได้..
รักค่ายคับ…
“วันเวลาของเราชาวค่าย ไม่มีวันเลือนหายไปจากใจ..”
PS. ฝึกงานเสร็จจะหาเวลาขึ้นค่ายนะคับ พี่เขม (ปจ. – โปรเจค เมเนเจอร์)
ปลายทางสุดท้ายล้วนมีจุดหมายของตน
ใครเลยจะยอมก้าวสู่ความมืดหม่น
สับสนวกวนเรื่อยมา
ด้วยโลกใบนี้หมุนเวียนไม่ตรงเส้นทาง
ผู้คนเคว้งคว้างเห็นเงินก็คว้าเอา
ความจริงเราเดินก้าวสู่ความว่างเปล่า
ไม่มีแม้เงาให้ไขว่คว้าใดเลย
มองดูผู้คนดิ้นรนเข้ายื้อแย่ง
เร่งรีบขันแข่งเหยียบย่ำ
อาจจะเป็นสุขแต่สุดท้ายคือจองจำ
มัวเมาดื่มด่ำอยู่ในกรงขัง
เบื่อหน่ายชีวิตที่จำต้องทนฝืนใจ
ผ่านความเลวร้ายจนใจเริ่มเฉยชา
คงจะมีสักวันหนึ่งที่เรายอมไร้ค่า
หลีกหนีมายาไม่พ้น
ต้องเป็นเหมือนคนที่ไร้.. แววตา
ผม VESC 39 ครับ มาหาอ่านเล่นแล้วมาเจอรู้สึกดีมากๆครับ
ครับผม น้องก็คงรู้สึกไม่ต่างไปจากที่พี่รู้สึกใช่มั้ยครับ 🙂