วันนี้อารมณ์เปลี่ยวแต่เช้า ตอนแรกกะว่าจะไปมหา’ลัย สักช่วงบ่าย แต่ก็คิดว่าไปเดินเล่นแก้เซ็งก่อนดีกว่า เดินไปเดินมาใน MBK ไม่รู้ไปโผล่ชั้น 7 ได้ไง (เหมือนกะว่ามันเป็นเส้นทางเดินที่คุ้นเคย) ดันเหลือบไปเห็นหนังเรื่องเพื่อนสนิท ที่อยากดูมากๆ (เกิดอะไรขึ้นไม่รุนะ ตอนแรกได้ยินชื่อหนังก็เฉยๆ แต่พอได้ดู trailer ตอนวันศุกร์นี่ซิ โดนเลย ยังไงก็ต้องดูให้ได้) เอาว่ะ.. หนังประมาณ 2 ชม. ยังไปประชุมทัน… ก็เลยจัดแจงซื้อตั๋วเรียบร้อย…
…ดูจบ…
เอ้อ…มันโดนจิงๆหว่ะ โดนมากๆ มันร้องออกมาจากข้างในเลยอ่ะ ออกมาโดยไม่รู้ตัว ไม่เหมือนเรื่องอื่นๆที่ซึ้งน้ำตาไหล… เราไม่รุนะว่ามันมีเรื่องอะไรขนาดนั้น แต่ความรุสึกตอนนั้น มันเหมือนเคยผ่านช่วงเวลานั้นมาจิงๆเลยหว่ะ คุ้นเคยมากๆ อึดอัดมากๆ เราว่ามันคงเป็นความรู้สึกที่แต่ก่อนเราอาจไม่รุสึกอะไรขนาดนี้ แต่พอถึงตอนนี้ พอได้มาดูแล้วเหมือนมันมาสะกิตให้เราย้อนกลับไปคิดเหตุการณ์ที่ผ่านๆมากโดยไม่รู้ตัว
อึดอัดตั้งแต่อยู่ในโรงจนออกจากโรง แล้วเดินไปมหา’ลัย ระหว่างทางก็คิดอยู่ตลอด
อืม… ทำไมเราไม่บอกเค้าไปว่ะ
เศร้ามากๆๆ เรายกให้เป็นหนังยอดเยี่ยมประจำใจเราเลย…มันสามารถดึงความรู้สึกเก่าๆของเราออกมาได้ แม้มันไม่อยากให้ออกมาก็เหอะ
"คิดถึงแกหว่ะ"
"แกมาทำอะไรเอาตอนนี้?"
"เรา ..รัก.. แก" นะ
PS. วันนี้ขอเปลี่ยนแนวหน่อยนะ อาจเป็นแนวที่ไม่คุ้นเคยเท่าไหร่ แม้ตัวเรายังไม่รุเลยว่าเราเคยมีความรู้สึกอย่างงี้ด้วย จนกระทั่ง… วันนี้….
PS2. หนังดีนะ ไปดูเหอะ…
"ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ในความคุ้นเคยกันอยู่
มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ว่าเพื่อนคนหนึ่งมันแอบมันคิดอะไรไปไกล
….กว่าเป็นเพื่อนกัน…. "
ยังไม่ได้ดูเลยอะ
ว่าจะชวนเพื่อนสนิทไปดูด้วย
เพื่อนเราผู้ชายว่ะ -_-"
เป็นอะไรไปจ้ะธี
สงสัยจะอินจัดนะนั่น
I still don’t understand what had been happening. But I won’t ask you again and again, it’ll bother you. I hope that you will talk to me when you wanna talk to someone na…….