อารมณ์คนเราก็อย่างงี้แหละ ขึ้นๆลงๆ ไม่แน่นอน… อนิจฺจํ
หลังจากผ่านวันที่รุ้สึกแย่ที่สุด ก็เริ่มรุสึกตัว รู้สึกปลง เพราะเมื่อคนเราล้มแล้วก็ต้องลุกให้ไว อย่ารอให้ใครมาเหยียบหรือก้าวข้ามเราไป ลุกได้เองเป็นดี.. ไม่ต้องรอให้ใครมาฉุดขึ้น… เราต้องเดินด้วยตัวของเราเองเว้ยย…
จากจุดต่ำสุด.. เราก็มองวิกฤติให้มันเป็นโอกาสซิ… นี่แหละโอกาสเราจะแสดงให้คนอื่นรู้ว่า เราพลาดแต่เราไม่ถอย…
เราต้องสู้ต่อไป…
งานชมรม… จะมัวแต่คิดว่าไม่อยากทำ หรือไม่เหมาะสมกับเรา ทำไม… มองให้มันสนุกซิ เราต้องสนุกกับมัน แล้วทุกอย่างจะดีเอง จิงมั้ย….คิดซะว่าเราไปช่วยเหลือสังคม ไปเปิดโอกาสให้เด็กๆ ไปเรียนรู้วิถีชีวิตของชาวบ้าน แค่รอยยิ้มแห่งความสุขของเด็กๆ กับความบริสุทธิ์ใจที่ชาวบ้านมอบให้ ก็ทำให้เรามีความสุขแล้วแหละ..->ทำงานเหนื่อย แต่จบด้วยความประทับใจ… เราเคยสัมผัสมาแล้วนิ.. ไม่ชอบเหรอ??
Dtac.. โอกาสมันมาหาเราแล้ว.. ประสบการณ์ที่ได้มาเราว่ามันคุ้มนะ… ชีวิตมหา’ลัย มีใครบ้างจะมีโอกาสได้ทำงานกับบริษัทใหญ่ๆ แบบพวกเรา แม้ว่าเค้าจะใช้งานโหดก็เหอะ.. แต่นี่ก็เหมือนเป็นบททดสอบแรกของ ชีวิตนักพัฒนาโปรแกรมในอนาคต ไม่ใช่หรือ?… ชีวิตจิง มีมั้ยที่สัญญาหมดอายุแล้ว เค้ายังเลื่อนให้เรา… อย่าลืมนะว่า ต่อไปเราต้องเจออะไรที่โหดร้ายกว่านี้แน่ๆ
ขอบคุณ อ.สมชาย มากๆครับ ที่ทำให้ผมมองโลกกว้างขึ้น ได้เห็นชีวิตในอีกมุมหนึ่งที่ผมอาจจะมองไม่เห็น…
เฮ้อ… เพลงความเชื่อ BodySlam มาถูกเวลาจริงๆๆ
" …ชีวิตมันต้องเดินตามหา.. ความฝัน
หกล้มคลุกคลานเท่าไหร่
มันจะไปจบที่ตรงไหน
แต่จะยังไงก็ต้องไป.. ให้ถึง
ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม
แต่มันก็ดีที่อย่างน้อย ได้จดจำ
ว่าครั้งหนึ่งเคยก้าวไป
แค่คนที่เชื่อในความฝัน
จะเหน็ดจะเหนื่อยก็ยังต้องเดิน.. ต่อไป…. "
หุหุ เพิ่งรุว่าแกมี blog กะเขาด้วย ตามมาอ่าน ว่าแต่ดองไว้ไม่ค่อยนานเลยนิ :b
อ้าว … แกเป็นงี้ไปตั้งกะเมื่อไหร่หว่า ..
เอาหนะ … พยายามเข้า … เดี๋ยวมันก็ดีเอง
งานชมรมเป็นงานของรุ่น … ทำด้วยความสัดทา … กินใจ … ใช้ใจทำงาน <<< มันเหนื่อยตรงนี้แหละ
แต่วันนึงที่เราใช้ใจทำงานมากๆ … มันจะมีใจมาช่วยเราทำงาน … แล้วทุกอย่างจะเข้ากันได้ดีขึ้น <<< ลองดูเดี๋ยวก็รู้
ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าทำไมแกเป็นอย่างนั้น … แต่ดีใจที่กลับมาคึกได้ … ตั้งใจทำงานหละ … มีอะไรก็ถามรุ่นพี่ได้นะ (ถ้ามาถามช้าน … ช้านคิดค่าสอนเป็นเบียร์เยอรมัน 1 แก้วนะเฟร้ย … แกไม่ต้องจ่าย … แต่พวกปี 4 ต้องจ่ายให้ช้าน)
ค่ายไม่ยากหรอก … ขอให้ตั้งใจ … ใช้ใจเข้าแลก … ถึงมันจะเหลว … แต่มันจะกินใจ … ไม่เชื่อก็ลองดู
Glaub’ deiner Freunde .. Sie koennen selbst veraendern! .. hoffe ich auch!
ปล. กลับไปจาเลี้ยงเบียร์ 1 แก้ว … ส่วนถ้าติดจายก็ต้องช่วยกันออกตังค์ซื้อแล้วหละ …
Alway ชิวสิ
เล่นแบบอาจารย์ภาคไฟเลยนะ ความเชื่อ Bodyslam
🙂 กลับมาเปนคนเดิมซะทีเน้อ
ทุกอย่างมันก็แล้วแต่เราจามองแหละ ถ้ามองดีๆ ในความผิดหวังมันก็มีบทเรียนดีๆ ให้กับเราเหมือนกัน
ความทุกข์มันจาทำให้เราเข้มแข็งขึ้นนะ
พอเวลาผ่านไป นึกย้อนกลับมาดู มันก็คงเป็นเรื่องขำๆ ไปแล้วล่ะมั้ง ก็คิดซะว่าต่อปายจะได้ไปเล่าให้ลูกให้หลานฟังได้ 55 (เพิ่งผ่านความรู้สึกตกมีนมาหมาดๆ)
อ่านแล้วดีใจนะ ที่แกคิดได้อย่างงี้ซักที ถ้าเรามัวมานั่งกลุ้ม ก็มีแต่จะส่งผลร้ายกับเรา
สิ่งที่ผ่านมา ถึงแม้เราจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีก แต่มันก็เป็นบทเรียนที่ดีมากเพื่อให้เราสู้ต่อไป..นะจิบัน 55555
เป็นกำลังใจให้แกเสมอ..จริงๆนะ