14 July 2005 ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก…

ตอนเด็กๆเคยฝันว่า ในชีวิตนี้ยังไงก็ต้องขอขึ้นเครื่องบินสักครั้งเห๊อะ…

ตอนเด็กๆ ก็ได้แต่มองเครื่องบิน บินผ่านดาดฟ้าของบ้าน บินไปบินมา ในใจก็แอบคิด อยากบินได้บ้างจัง.. แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คนที่จะขึ้นเครื่องบินไปไหนมาไหน ต้องเป็นคนที่มีฐานะหน่อย… ..แต่เราไม่ถึงขนาดนั้น.. แม่ก็เคยบอกว่า โตขึ้น พอได้ทำงานแล้ว เด๋วบริษัทก็จะส่งไปดูงานต่างประเทศเองแหละ…

พอมาถึงวันนี้.. ตอนนี้.. เรายังเรียนอยู่แต่เราก็สามารถบินได้ ด้วยความสามารถของตนเอง.. บางทีก็นั่งคิดเล่นๆว่า นี่ไง เราทำได้แล้ว.. ความฝันของเราเป็นจิงแล้วนะ ก็แอบภูมิใจนะ.. เพราะเราก็ไม่ได้ไปรบกวนเงินของใครเลย..

วันนี้บินไปขอนแก่นครั้งแรก รู้สึกคุ้มค่าเลยหละ นั่งแค่ ครึ่ง ชม. กว่า แต่ได้เจออารัยหลายอย่างเลย เห็นเมฆก้อนเบ้อเริ่มสวยงามมั่กๆ พอทะลุชั้นเมฆก็ได้เห็นดวงจันทร์สวยดีนะ ทีนี้เจอเมฆดำก้อนนึงเครื่องบินดันบินเข้าไปซะงั้น.. ตึ๊ง.. สัญญาณเตือนบอกถึงสภาพความแปรปรวนของอากาศภายนอกเครื่องบินดังขึ้น.. ขณะนั้นพนักงานกะลังเทชา ที่ร้อนสุดขีดให้แป๊บอยู่ นั่นแหละ.. หกเลย.. ได้ยินเสียงร้องถึงความเจ็บปวดของมันก็พอรุ เหอะๆ…. คุ้มจิงๆ

PS. นี่เป็นครั้งแรกของเราจิงๆ หากใครอ่านแล้วรุสึกว่าไร้สาระ หรือรุสึกว่าแค่ขึ้นเครื่องบิน ทำเป็นตื่นเต้นไปได้ ก็ข้ามไปก็ได้เด้อ…