วันนี้เป็นวันดีเพราะเป็นวันที่ในหลวงจะเสด็จออกมหาสมาคมที่พระที่นั่งอนันตสมาคม ยังจำครั้งเมื่อวัน ๙ มิถุนายน ๒๕๔๙ ได้เลย เป็นการได้เห็นพิธีการออกมหาสมาคมครั้งแรกในช่วงชีวิตของข้าพเจ้า แม้จะเป็นการชมจากการถ่ายทอดก็เป็นภาพที่น่าตื้นตันใจมาก นับเป็นช่วงเวลาที่เสียน้ำตาไปมากที่สุดเลยทีเดียว อีกวันออกไปเดินชมพลุสักพักก็มีขบวนไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้รับเสด็จในหลวงอย่างใกล้ขิตขนาดนี้ ทำไรไม่ถูก ได้แต่กล่าวทรงพระเจริญเบาๆอยู่ในลำคอ..
Source : Chalinee Thirasupa
ผ่านไป ๖ ปี จะมีการออกมหาสมาคมอีกครั้ง ตัวเราก็จะไม่พลาดรับชมอย่างเดิม หึๆ ออกไปไม่ไหวจริงๆฮะ บ้านอยู่ไกลเมือง ออกจากบ้านทีนึงคิดหนักเลย
เมื่อคืนนอนก็ดึก แต่ก็ตั้งใจตื่นมาแต่ช้า เปิดทีวีรับชมพิธีที่เคยประทับใจ และเช่นเคยเสียน้ำตามากมายอยู่หน้าทีวีนี่ล่ะ.. มันเป็นความตื้นตันใจมากกว่า เห็นพระองค์แย้มพระสรวลแล้วเราก็สบายใจ ในหลวงมีสุขภาพที่ดีขึ้นเราก็ดีใจ เห็นความจงรักภักดีของพสกนิกร บางทีผู้ชายหน้าตาโหดเหี้ยมราวกับฆาตกรแต่จิตใจนี่คนละเรื่อง ไปรอเฝ้ารับเสด็จตั้งแต่ดึกดื่น เห็นภาพแล้วเราก็พลอยตื้นตันใจไปด้วยฮะ
ตื่นมาเปิดทีวีเป็นคนแรกของบ้านเลย.. นั่งดูไปจนจบ และก็มีความรู้สึกเดิมว่าอยากไป แต่มันก็ได้แค่คิดเหมือนทุกครั้ง คนเรามักจะพยายามหาเหตุผลร้อยแปดมาอ้าง.. ทั้งๆที่บางอย่างใช้อารมณ์พาไปก็เพียงพอ
ตกเย็นก็พาปะป๊าไปกินเลี้ยงกันนอกบ้าน ซึ่งก็หาไม่ได้บ่อยในบ้านหลังนี้.. ก็ถือเป็นโอกาสที่ดีครับ
วันนี้ก็เป็นวันที่เรามีความสุขมากมาย ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ขอบคุณโอกาสดีๆวันนี้ที่ทำให้เราได้คิดอะไรบางอย่าง และสุดท้ายก็ได้คลอด blog นี้ออกมาสักทีหลังจากไม่ได้เขียนอะไรมากว่า 4 เดือนแล้ว
ธีรเดช