วันนี้วันดี ตื่นแต่เช้า (นอนไปได้แค่ 4 ชม) เพื่อไปหาอาจารย์ที่ รร โพธิสาร วันนี้ได้ไปครบทุกหมวดเลย ปกติเราไปหาอาจารย์ทุกปีอยู่แล้วล่ะ ก่อนหน้านั้นไปทุกเทอมเลย แต่เดี๋ยวนี้เวลา tight มาก เลยกลายมาเป็นปีนึง ไปแต่ละครั้ง อาจารย์ก็ถามหาเพื่อนๆคนอื่นๆตลอดเวลา ถามคำถามเดิมๆ พูดถึงเรื่องเดิมๆ บ่นถึงเด็กรุ่นใหม่ๆให้ฟัง แต่ไอ่คำว่าเรื่องเดิมๆนั่นล่ะ ทำให้เราโคตรจะอบอุ่นเหมือนเดิมเลย.. อาจารย์ทุกท่านที่ไปหาจำเราได้ เจอกันก็จะไล่รุ่นกัน รุ่นเดียวกับคนนี้ใช่มั้ย เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย ทำงานเป็นไง แล้วอาจารย์ทุกท่านก็จะปิดท้ายด้วยการบ่นถึงเด็กรุ่นใหม่ๆให้ฟังและก็จะจบด้วยประโยคที่ว่า ‘ไม่ดีไม่ขยันเหมือนรุ่นเธอ’ ไอ่เราฟังแล้วก็ดีใจนะ ก็อยากจะเอามาเล่าให้เพื่อนๆฟังด้วยครับ เราก็ยังจำภาพเก่าๆได้เลย เดินไปแต่ละที่ ก็มีภาพ flashback ขึ้นมาในหัวเต็มไปหมด ตรงนี้ที่เราโดนไม้เรียวฟาด ห้องนี้ที่เราโดนหยิกแขน ซึ่งไม่มีอีกแล้ว ไม้เรียว ไม่มีอีกแล้วการทำโทษ เด็กสมัยนี้แตะไม่ได้เลย โคตรรักโรงเรียนนี้เลยหว่ะ
อ่อ โรงเรียนเรายังคงเป็นที่ 1 ของฝั่งธนอยู่นะ และที่อาจารย์บ่นๆกันเนี่ย เด็กโรงเรียนเราก็ถือว่าดีกว่าโรงเรียนอื่นนะ ไม่อยากจะคิดเลยว่าโรงเรียนอื่นจะเป็นยังไง
แล้วตอนนี้ถนนพุทธมณฑลสายหนึ่งก็ตัดผ่านหน้าโรงเรียนแล้ว โรงเรียนเราจะได้กลายเป็นโรงเรียนติดถนนใหญ่เสียทีนะ ไม่ต้องนั่งเข้าซอย 1.7กม ล่ะฮ่าๆ
อีกอย่างตอนนี้โรงเรียนซื้อที่ข้างหลังได้แล้วนะ ที่พูดๆกันตอนรุ่นเราหน่ะ กำลังรอสร้างตึกอยู่ โรงเรียนเราจะได้ขยายที่เสียที
ห้องสมุดก็ปรับปรุงใหม่ซะสวยงามเลย ไม่รู้มีใครเป็นสปอนเซอร์หรือเปล่า มี facebook ด้วยนะ http://www.facebook.com/libraryps
เสร็จแล้วก็นัดอาจารย์นิทราสุดที่เลิฟไปนั่งทานอาหารกลางวันนอกโรงเรียนเหมือนทุกครั้ง และก็ทานร้านเดิมเหมือนทุกครั้งด้วย 
พูดคุยสารทุกข์สุกดิบ มีความสุขจังครับ
เสร็จแล้วก็รีบนั่งรถไปออฟฟิศ ไปเอาเสื้อผ้า ไม้แบต รองเท้า เพื่อไปออกกำลังด้วยการตีแบดมินตัน กับพวกแก๊งค์ settrade ที่คุ้นเคย… ต่อไปผมจะพยายามไปให้ได้ทุกอาทิตย์ล่ะครับ ออกกำลังกายโว้ย!!!
ตีเสร็จก็กลับมาบ้าน มานั่งเขียน blog และจะหมดแรงในไม่ช้า…. คร่อก!!
ขอติด Japan Trip ไว้ก่อนนะครับ ขอมีแรงเยอะแล้วจะลุยปั่นมาให้อ่านกัน
ธีรเดช ณ วันวานแห่งความสุข