14 Apr 08 : เปลืองตัว..

     ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้ ข้าพเจ้าได้แต่เพียงหวังว่าปัญหานั้นคงจะคลี่คลายได้ในไม่ช้า.. ขอเพียงในโลกนี้ยังมีที่ให้สำหรับความถูกต้องบ้างเถิด.. และวันนั้นข้าพเจ้าคงมีความสุขมากมายทีเดียว ความสุขที่แท้จริง.. ความสุขที่ไม่ใช่แค่หน้ากากปิดกั้น..

     เมื่อวานไปเล่นน้ำสงกรานต์มาหวังจะได้ลืมบางสิ่งบางอย่างไปได้บ้าง.. ข้าพเจ้าสวมหน้ากากแห่งความสุขแล้วเดินออกจากบ้านราวกับเป็นคนละคน..  นัดเจอกับพี่ที่ชมรมเตรียมตัวเตรียมใจเตรียมท้องแล้วบึ่ง TukTuk น่าหวาดเสียวไปจอดที่หน้า Central World เดินตัวเปล่าให้คนสาดไปเรื่อย.. พอเริ่มรู้สึกว่าไม่มีอาวุธต่อสู้ก็เลย ข้ามไปกอบโกยปืนฉีดน้ำที่เหลือน้อยนิดที่ BigC ประกอบปืนเสร็จ แล้วก็เดินต่อไปเตรียมพร้อมรบ!!

     รอกำลังเสริมจนครบทั้งกองร้อย แล้วจึ่งเคลื่อนทัพบกไปยังถนนสีลม.. ด้วยการเดิน!!.. ไปถึงก็ต้องจังงังกับภาพอันแตกต่างสิ้นเชิงกับ Central World สิ่งมีชีวิตบริเวณนี้เล่นแต่แป้ง.. ประแป้ง โปะแป้ง สาดแป้ง กอดแป้ง ควักแป้ง และถึงกับล้วงแป้งเลยทีเดียว.. น่ากลัวววว.. แต่มาถึงที่แล้วก็คงต้องเดินต่อไป..

     ระหว่างที่เดินเบียดๆนัวๆไหลตามน้ำอยู่นั้น.. สิ่งที่ข้าพเจ้าหวาดกลัวและทำให้ข้าพเจ้าหยุดเล่นสงกรานต์มา 2 ปีนั่นคือฝ่ามือพิฆาตจากมวลหมู่ผมรทั้งหลาย.. คิดแล้วปวดจี๊ดอยู่ในหัว.. ภาพเก่าๆ Flashback เข้ามา.. ภาพเพื่อนข้าพเจ้าลงไปนอนจมกองแป้งอยู่กับพื้น ตัวงอเป็นกุ้ง สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด จากฝ่ามือนับพันที่พร้อมใจกัน ลูบ ล้วง ควัก จับ บีบ คลึง เด็กที่ไม่รู้เดียงสาตัวจ้อยๆ.. ลักษณะการจู่โจมอันน่าสะพรึง เสมือนฝูงแมลงปีศาจที่เข้ามารุมทึ้งเหยื่อเพียงชั่ววินาทีและจากไปราวสายฟ้าฟาดเหลือเพียงเศษกระดูกของเหยื่อในเบื้องหน้า.. และนับเป็นบุญของข้าพเจ้าจริงๆที่วันนั้นเหล่าผองเพื่อนหน้าตาดีบาดใจเหล่าอริทั้งหมู่มวล โดดเด่นไปจากตัวข้าหลายขุมนัก ข้าพเจ้าเลยบาดเจ็บเพียงน้อยนิด เดินกระเพลกไปไม่กี่เพลาก็สามารถรีคอฟเวอร์บาดแผลได้เอง..

     แต่…. สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นในเบื้องหน้า ณ เวลานี้.. คือเหล่าชายโฉดกล้ามโตตุ้งติ้งรัดติ้วเรียงแถวหน้ากระดาน.. สายตาเสียดแทงเป็นดั่งเซนเซอร์คอยตรวจจับผู้ชายกลุ่มเป้าหมาย มือทั้งสองเปรียบดั่งแขนจักรกลที่มีประสิทธิภาพการทำลายล้างสูง ความคลาดเคลื่อน 0.001% และตัวข้าพเจ้าก็เปรียบเสมือนวัตถุดิบไหลไปตามสายพานในโรงงาน คอยป้อนเพื่อเข้าสู่โปรเซสต่างๆ..  อนิจจาธีรเดชเอ่ย.. ข้าพเจ้ากำลังทำอะไรอยู่นี่.. คุณพ่อ คุณแม่.. ช่วยลูกด้วย.. แหมะ!! ยังไม่ทันสิ้นเสียงภาวนา.. แขนกลทั้งหลายต่างรุมกันมาที่ใบหน้าของข้าพเจ้า พร้อมเสียงกรี๊ดความถี่ต่ำน่าสะพรึง.. แอร๊ยยย.. ข้าพเจ้ามุดแทบพลิกแผ่นดินหนี.. รอดมาจนได้.. แต่ภาพที่เห็นในเบื้องหน้าอีก n โปรเซสนั้น.. สร้างความละเหี่ยใจให้กับข้าพเจ้าอย่างมาก..  ช้านมาทำอะไรที่นี่%+?!?%$ อ๊ากกกก.. ผลั่ก!! ข้าพเจ้าจำความอะไรไม่ได้  รู้แต่เพียงว่าข้าพเจ้าหลุดออกมาจากบ่วงกรรมเหล่านั้นแล้ว.. และเตรียมพร้อมไหลเข้าสู่มิชชั่นต่อไป..

     ด่านต่อไป.. ใต้สถานีศาลาแดงมีบรรดาสาวฉวยหนองโพ ยืนอยู่ตามซอกหลืบ ห้อมล้อมด้วยชายโฉด พร้อมเสียงโฮ่ร้องเป็นระยะๆจับใจความได้ว่า ถอดเลยๆๆๆ ไม่นานก็จะมีเสียงเฮเป็นระยะๆ บ่งบอกว่าถึงช่วงเวลาไคลแมกซ์ทำนมหกให้ถนนขาวโพลนแล้ว.. เหล่าแบ๊กอัพที่อยู่เบื้องหลังสาวโฉดเหล่านั้นจะคอยควักหนองโพจากยกทรงตัวติ้วให้หกเรี่ยราดใส่พวกแว๊นท์บอยทั้งหลาย.. จุกดำจุกแดงจุกชมพูจุกใส่หน้าหนุ่มช่างเชียร์ผู้นิยมของเทียมทั้งหลาย!!.. เฮ้อ..เมื่อไรมันจะไหลออกไปจากตรงนี้เสียที.. เห็นนมบอยจนเซ็งแล้ว.. ภาพลับตาภาพสุดท้ายคือแว๊นท์บอยผู้หลงไหลในอบายปีนขึ้นไปประกบตัวพร้อมควักบีบคลึงหกเรี่ยราดคามือ!!..  ฤาผู้รักษากฏมิอาจเอาผิดผู้ชายถอดเสื้อ!!!

     หลุดออกมาจนได้.. พอกันทีกับสงกรานต์ที่สีลม.. ลาลับ.. ขึ้น BTS จรลีไปที่สยาม.. กิน Shabushi แล้วมาดู concert ต่อจนถึงเที่ยงคืนครึ่ง…  สุดยอดๆๆๆ… โต SillyFool ในนามของ Hangman มาร้องเพลงโคตรมันส์กระโดดจนแทบสำรอกออกมาเป็นหมูสไลด์.. ตามติดด้วย Nologo ที่ฟังไม่รู้เรื่อง.. และที่รอคอย.. DA Endorphine ร้องเพลงสุดยอดมากๆๆ.. แต่ดูจะเมาๆนิดหน่อย.. ดูคึก + เพี้ยน + เวิ่นเว้อ อย่างเห็นได้ชัด.. ท่าเต้นแบ๊วมาก.. โคตรมันส์อ่ะ Kiss me ฉบับร๊อก.. เสียดายไม่ได้ฟัง Zombies เคยฟังครั้งก่อนชอบมาก 🙂

     จบวันนี้ไปอย่างมีความสุข.. ถึงบ้านประมาณ ตี1ครึ่ง.. ถอดหน้ากากออกเก็บเอาไว้ในความทรงจำดีๆ.. บันทึกความสุขลงบล็อก.. เพื่อจะได้อยู่ตราบนานเท่านาน.. และกลับเข้าสู่โลกแห่งความจริงต่อไป.. โลกที่มองสิ่งที่ถูกต้องเป็นสิ่งที่ถูกต้องยากเหลือเกิน..

โชคดี..

ps. วันนี้ดูละครเฉลิมพระเกียรติพระพี่นางฯเรื่อง "บ้านที่หายไป" ดูแล้วน้ำตาตกใน.. ดูได้ไม่ถึงตอนก็ต้องปิด  ณ ช่วงเวลานี้อารมณ์นี้ห้ามให้เรื่องอ่อนไหวผ่านเข้ามาในโสตเลยทีเดียวเชียว.. มันตรม..

7 thoughts on “14 Apr 08 : เปลืองตัว..”

  1. hey ที่เค้าต้องล้วงเพราะหาไม่เจอะรึเปล่า  มันเลยต้องควักกกกกกก    …. ขำ หวะ
    Poor !! Sacrificed Jr. T
  2. hey ที่เค้าต้องล้วงเพราะหาไม่เจอะรึเปล่า  มันเลยต้องควักกกกกกก    …. ขำ หวะ
    Poor !! Sacrificed Jr. T
  3. hm.. ความทรงจำตอนไปถนนสีลมปีที่แล้วค่อยๆผุดออกมาในหัว – -"
  4. panita chuapibul
    ไม่เคยไปสงกรานต์ที่สีลมเลย แต่พอมาอ่านที่ธีบรรยายไว้ รู้สึกว่ามันแลดูสยองมากกว่าสนุกนะ อิอิ
  5. Samamon Khemmarat
    """ข้าพเจ้าจำความอะไรไม่ได้""" <— หึหึ เกิดอะไรขึ้นระหว่างนี้อ๊ะป่าวววววว -v-
  6. สำนวนการเขียนเว่อร์ได้สุดๆเลยพี่
    แต่บางฉากก็ไม่ต้องพรรณนาโวหารมากไปก็ดีนะ
    คือมันเป็นภาพโจ่งแจ้ง โจ๋งครึ่ม อุจาด เกินจินตนาการ
    โดยเฉพาะแถวสีลมอะ หยึยๆ
  7. Sinee Suwanchais​ri
    นี่ อธิบายได้เวิ่นเว้อจริงๆ ภาษาแกนี่ เอามาจากสมัยนางทาสหรือไงเนี่ย
    เสียดายเนาะ ไม่ได้ดูฟลัวร์ แต่คอนเสิตโอเคอ่ะ โดยเฉพาะเพลงสุดท้าย 5555
     

Leave a Reply to -Natdanai- Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *